Ο ήχος τους θυμίζει γκρουπ όπως οι Σπυριδούλα, οι Nostradamos, οι Eξαδάκτυλος, οι Πελόμα Μποκιού και οι Poll αλλά κυρίως συνθέσεις από την δεκαετία του ‘60 και ’70 με μπόλικες δόσεις από ψυχεδελικές και folk επιρροές από Joan Baez, Neil Young μέχρι Jefferson Airplane. Οι νωχελικοί κιθαριστικοί ροκ ρυθμοί ντύνονται υπέροχα από την πανέμορφη φωνή της Ναταλία Ηλία και η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι ΕΝΕΔΡΑ, σου ξυπνούν όμορφες μνήμες από το rock του περασμένου αιώνα όπου ο στίχος είχε ένα ρομαντικό και συνάμα κοινωνικό μήνυμα.
Ξεχωρίζουν το “Σάλτο Μορτάλε” με τον πολύ δυνατό και συμβολικό στίχο του, το αργόσυρτο “Μαύρα Πουλιά” με την εισαγωγή του να θυμίζει δημοτικό τραγούδι, τα ροκέ “Ζουλού” και “Θες δε Θες”, το “Γολγοθάς” (οι κιθάρες φέρνουν σε Wishbone Ash) και το Σιδηροπουλικό “Να δούμε φίλε μου”. Κορυφαίο τραγούδι του δίσκου κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι το ομότιτλο“Είμαι αυτός” όπου τα παράλληλα φωνητικά – ξέσπασμα, του Αλέξανδρο Πενταρά με τη Ναταλία Ηλία δίνουν ένα ιδιαίτερο ερμηνευτικό χρώμα στην όλη σύνθεση. Συνολικά έχουμε να κάνουμε με μία έντιμη και ειλικρινή δισκογραφική κυκλοφορία που αξίζει να τσεκάρετε και θα την λατρέψουν όσοι έχουν μεγαλώσει ή βιώσει μουσικά τα sixties και τα seventies.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
